Dronten (2025)

Toen ik rond 1970 in Dronten op de Hogere Landbouwschool zat, was Ooostelijk Flevoland pas goed tien jaar “droog” maar stond nog voor een groot deel onder beheer van de Rijksdienst voor IJsselmeerpolders; als gemeente bestond Dronten nog niet eens. De dorpjes waren nog klein, net als de boompjes langs de nog onverlichte wegen. Ik betaalde mijn studie door overdag of ’s nachts, al naar gelang het lesrooster en de tolerantie van de docenten, te werken als trekkerchauffeur bij een grote loonwerker. ’s Nachts betekende dat vaak alleen of met z’n tweeën ploegen of frezen op onafzienbare kavels. Veel vermogen, veel lawaai, versnellingsbak heet. Proberen niet in slaap te vallen. Met een lichtblauwe vlam boven de roodgloeiende uitlaat, een hete versnellingsbak, doorrijden! Geen cabine, natte kont van de doorweekte zitting. Kouwe handen of misschien overal stof, miljarden naaldjes van het gerstestro die in je huid bleven hangen en zelfs onder de douche maar moeilijk loslieten.
En toch vond ik het fantastisch – die grote, lege wereld waar ik de baas was van mezelf en die grote machine onder mij. Iemand die wat kon, die niemand hoefde te vragen hoe het moest, of het wel kon of misschien niet paste in de plannen van anderen. In die leegte, onder die luchten, kon alles, kon ik alles.
Nu, ruim vijftig jaar later, is dat landschap weg, de horizon is nu rijk gevuld met bomen en gebouwen, de luchten doorgestreept door silo’s, hoogspanning, wieken en condens, een landschap van hebben en houden. Maar in mijn hoofd, achter mijn ogen, bestaat nog steeds dat landschap van zijn en worden; dat blijft zo tot ik volledig geworden zal zijn.
“Dronten” is gedrukt op 300 grs Hahnemühle 1584 in een oplage van 6. De bladen meten 49 x 34 cm, de afbeelding 41 x 26 cm, de liggende rand is een scheprand. De prent is te koop voor € 350.-